من دلم یک بغل آغوش خدا می خواهد. دل من تشنه باریدن ابر. دل بی چتر مرا مهمان کن! قبل از این که بخواهی در مورد آدمها و زندگیشان قضاوت کنی. کفشهای او را بپوش و در راه او قدم بزن . اشکهایی را بریز که او ریخته. دردها و خوشیهای او را تجربه کن. سالهایی را بگذران که او گذرانده. روی سنگهایی بلغز که او لغزیده. دوباره و دوباره برپاخیز و مجددا در همان راه سخت قدم بزن. همانطور که او انجام داده . به کلبه ی کوچیکم خوش اومدین.